نام اثر:
دوران
دوران، زبان پیچیده‌ای از تکرار است، زبانی که هر حلقه‌اش در سکوت، سخنی را بازگو می‌کند. ساختار این اثر همچون یک کهکشان بصری است؛ مدارهایی از خطوط که در نظم‌شان بی‌قراری‌ای پنهان است، و در بی‌قراری‌شان، سکونی ژرف.هر لایه ی دوران ، مثل موجی است که از مرکز برمی‌خیزد و در لبه‌ها محو می‌شود، اما نه بی‌هدف، بلکه با ضرباهنگی دقیق که گویی زمان و مکان را در آغوش می‌گیرد.
رنگ طلاییِ بیرونی، شکوهی از کمال را تداعی می‌کند، در حالی که لایه‌های درونی، گذار از روشنی به تاریکی را تصویر می‌کنند.
این اثر همچون طنین یک واژه بی‌صداست که در هر لایه، معنایی نو می‌گیرد. "دوران" تصویری است از پیوند آغاز و پایان، از پارادوکس لحظه‌ای که در عین گذرا بودن، جاودانه می‌شود."